Uit “World of Warcraft – de musical”

Op de achtergrond echoot het gezang van de feestvierende dorpelingen, terwijl BRERK VAN BOKTOR zich uit de voeten maakt. Brerk is een krijger van bijna twee meter met een gepolijste borstkas, die desondanks een verslagen treurigheid in zijn houding meesleept.Ver van het dorp houdt hij eindelijk stil en laat zich op een rotsblok zakken, zijn hoofd in zijn handen. Dan kijkt hij op en begint te zingen.

BRERK

‘s Avonds in mijn bed lig ik te malen
Uit alle macht knijp ik mijn ogen dicht
Toch zie ik weer dat gezin van draken
Dat ik keihard heb ontwricht

Geven onze buren weer een feestje
Omdat een zombievolk is afgeslacht
Zie ik slechts dat arme zombieweesje
Dat vergeefs op papa wacht

En ik weet dat het bestaat
Ergens is dat paradijs
Met een fijn gematigd zeeklimaat
Goed onderwijs
Waar we bouwen zij aan zij
Nooit meer oorlog met elkaar
Een necromancer met zijn hekserij
Die wordt daar ambtenaar

‘k Zoek een carrière met meer vastheid
Een leuke baan gewoon van acht tot vijf
‘k Wil verder met het redden van de mensheid
Bij een overheidsbedrijf

Ook heb ik me vaak diep in mijn dromen
Gedetacheerd in de IT gewaand
Als krijger is het aardig rond te komen
Maar ‘k heb geen dertiende maand

En ik weet dat het bestaat
Ergens is dat paradijs
Een verzorgingsstaat voor jou en mij
‘k Haal mijn rijbewijs
En we drinken nescafé
Doen geen oorlog maar yathzee
Zelfs de schele dorpsprostituee
Wil euro’s geen XP

Ja het is gedaan
Op queeste gaan
Ik wil een studie doen
Met deeltijdbaan
Nut geven aan mijn bestaan!

En ik weet dat het bestaat
Die perfecte maatschappij
Voor dwerg en draak voor gnoom en gnork
En ook voor jou en mij